Heinrich Hertz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Heinrich Hertz
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Heinrich Rudolf Hertz

Data i miejsce urodzenia

22 lutego 1857
Hamburg

Data i miejsce śmierci

1 stycznia 1894
Bonn

Zawód, zajęcie

fizyk

Faksymile

Heinrich Rudolf Hertz (ur. 22 lutego 1857 w Hamburgu, zm. 1 stycznia 1894 w Bonn[1]) – niemiecki fizyk pochodzenia żydowskiego[2][3], profesor Uniwersytetu w Bonn i Politechniki w Karlsruhe[1]. Laureat Medalu Rumforda (1890)[4].

Główne osiągnięcia Hertza to odkrycia doświadczalnefale elektromagnetyczne i zewnętrzny efekt fotoelektryczny[1]. Pierwsze z tych odkryć było potwierdzeniem elektrodynamiki klasycznej, którą opracował lata wcześniej James Clerk Maxwell[1]. Zjawisko to było przełomem w telekomunikacji, otwierając epokę radiokomunikacji – kontynuatorzy prac Hertza jak Guglielmo Marconi stworzyli radio[1]. Z kolei badania nad fotoelektrycznością przyczyniły się do powstania fizyki kwantowej – pierwsze poprawne wyjaśnienie tego zjawiska było oparte właśnie na teorii kwantów[1]. Hertz badał również promienie katodowe i rozwijał mechanikę, m.in. teorię sprężystości[1].

Niemieckiego fizyka upamiętnia nazwa jednostki częstotliwości w układzie SI: herc (Hz)[5].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował fizykę na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma (w Berlinie). Przez trzy lata (po studiach) był asystentem Helmholtza. W roku 1883 został privatdozentem fizyki teoretycznej na Uniwersytecie Chrystiana Albrechta w Kilonii, a w latach 1885–1889 był profesorem fizyki w Wyższej Szkole Technicznej w Karlsruhe. Następnie objął posadę profesora fizyki na Uniwersytecie w Bonn[5].

W 1886 Hertz po raz pierwszy wytworzył fale elektromagnetyczne, posługując się skonstruowanym przez siebie oscylatorem elektrycznym (oscylator Hertza). Stwierdził tożsamość fizyczną fal elektromagnetycznych i fal świetlnych oraz ich jednakową prędkość rozchodzenia się. Stworzył także podstawy rozwoju radiokomunikacji.

Zmarł po dwuletniej walce z chorobą, którą identyfikuje się jako nowotwór kości[5] lub ziarniniakowatość z zapaleniem naczyń[potrzebny przypis]. Został pochowany na cmentarzu Ohlsdorf w Hamburgu[5].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Hertz Heinrich Rudolf, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-12-12].
  2. Struan Robertson: Buildings Integral to the Former Life and/or Persecution of Jews in Hamburg. uni-hamburg.de. (ang.).
  3. Heinrich Rudolf Hertz. ur5eaw.com. (ang.).
  4. D. Baird, R.I. Hughes, A. Nordmann, Heinrich Hertz: Classical Physicist, Modern Philosopher, Springer Science & Business Media, 14 marca 2013, s. 173, ISBN 978-94-015-8855-3 (ang.).
  5. a b c d Heinrich Hertz. [w:] Notable Names Database (NNDB) [on-line]. [dostęp 2014-03-16]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Polskojęzyczne
Anglojęzyczne