Letnie Igrzyska Olimpijskie 2012

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
XXX Letnie Igrzyska Olimpijskie
ilustracja
IO 2008

IO 2016

Stolica igrzysk

Londyn
 Wielka Brytania

Liczba ekip

204

Liczba sportowców

10 820

Liczba konkurencji

302 w 26 dyscyplinach

Otwarcie

27 lipca 2012

Oficjalne otwarcie

Elżbieta II (królowa Wielkiej Brytanii)

Zamknięcie

12 sierpnia 2012

Przysięga olimpijska

Sarah Stevenson (sportowcy)
Mik Basi (sędziowie)
Eric Farrell (trenerzy)

Znicz olimpijski

Callum Airlie
Jordan Duckitt
Desiree Henry
Katie Kirk
Cameron MacRitchie
Aidan Reynolds
Adelle Tracey

Stadion

Stadion Olimpijski

Multimedia w Wikimedia Commons
Zegar odliczający czas na placu Trafalgar Square
Londyn
Pociąg oklejony reklamami Londynu jako organizatora IO 2012
Nowa generacja Routemastera, specjalnie zakupiona na igrzyska olimpijskie
Most Tower Bridge z symbolem igrzysk
The Olympic Javelin specjalny pociąg przygotowany na Igrzyska na trasie St. Pancras do Ebbsfleet

XXX Letnie Igrzyska Olimpijskie (oficjalnie Igrzyska XXX Olimpiady) – multidyscyplinarne zawody sportowe, które odbyły się w Londynie między 27 lipca a 12 sierpnia 2012. Miasto to po raz trzeci gościło igrzyska olimpijskie. Wcześniej odbyły się tu w roku 1908 i 1948. Z powodu II wojny światowej w 1944 roku IO, których gospodarzem miał być Londyn, zostały odwołane. Trzy kraje nie wysłały do Londynu żadnej zawodniczki. Były to: Nauru, Saint Kitts i Nevis i Barbados. Reprezentacje Bhutanu i Czadu miały w składach same kobiety[1].

Olympic Park, obejmujący m.in. wioskę olimpijską i szereg obiektów sportowych, znajduje się na terenie czterech londyńskich gmin: Newham, Hackney, Waltham Forest i Tower Hamlets i zajmuje powierzchnię 2,5 km². Poza parkiem olimpijskim zawody na terenie Londynu odbywały się w gminach: Newham (ExCeL London), Greenwich (Greenwich Park, Royal Artillery Barracks i The O2 Arena/North Greenwich Arena), Westminster (Horse Guards Parade, Hyde Park, Lord’s Cricket Ground i The Mall), Kensington and Chelsea (Earls Court Exhibition Centre), Brent (Stadion Wembley i Wembley Arena), Merton (All England Lawn Tennis and Croquet Club), Richmond upon Thames (Pałac Hampton Court) a takie dyscypliny jak m.in. maraton czy też kolarstwo szosowe także ulicami wielu innych gmin. Poza Londynem zawody odbywały się w Cardiff (Millennium Stadium), Coventry (Ricoh Arena), Glasgow (stadion Hampden Park), Manchesterze (stadion Old Trafford), Newcastle upon Tyne (stadion St James’ Park) oraz w pobliżu Dorney (Eton Dorney Rowing Centre) i Hadleigh (Hadleigh Farm), między miastami Waltham Cross i Waltham Abbey (Lee Valley White Water Centre), a także na wodach Weymouth Bay i Portland Harbour wokół dystryktu Weymouth and Portland[2].

Symbolem Igrzysk Olimpijskich i Paraolimpijskich 2012 jest stalowa rzeźba projektu Anish Kapoor oraz Cecila Balmonda. Rzeźba o wysokości 115 metrów nazwana została ArcelorMittal Orbit.

Wybór[edytuj | edytuj kod]

Kandydat amerykański[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy swoją kandydaturę do zorganizowania igrzysk zgłosił Nowy Jork, który dokonał tego 2 listopada 2002. Proponowany budżet wynosił 3,1 miliarda dolarów. Nowy Jork został wybrany spośród ośmiu ubiegających się o to amerykańskich miast.

26 października 2001 Amerykański Komitet Olimpijski odrzucił połowę kandydatów:

  • Tampa, ze względu na spore odległości pomiędzy obiektami sportowymi, dużą temperaturę w lecie i niewielką popularność miasta.
  • Los Angeles, choć igrzyska miały być finansowane bezpośrednio przez organizatora i niepotrzebna byłaby duża rozbudowa infrastruktury i obiektów sportowych (jedynie strzelnicę należałoby zbudować od podstaw). Miasto było jednak już gospodarzem LIO 1984.
  • Dallas, które wymagałoby dużego nakładu finansowego w celu budowy nowych obiektów sportowych, a igrzyska kolidowałyby z rozgrywkami NBA, NHL i baseballu
  • Cincinnati, które zostało odrzucone ze względu na niedawne zamieszki, brak szybkiej kolei i małą liczbę miejsc noclegowych.

27 sierpnia 2002 odrzucono kolejne dwa miasta:

  • Waszyngton, w którym panuje wilgoć, a odległości między obiektami sportowymi są duże.
  • Houston, ze względu na dużą temperaturę w lecie i słabą rozpoznawalność międzynarodową.

W rywalizacji o oficjalną kandydaturę pozostał Nowy Jork i San Francisco. Stwierdzono jednak, że w tym drugim mieście mogą wystąpić problemy z komunikacją i wybrano to pierwsze.

Potencjalnymi problemami związanymi z organizacją igrzysk w Nowym Jorku były: zagrożenie atakami terrorystycznymi, konieczność dużych inwestycji i problemy z ruchem drogowym[3].

Kandydatura niemiecka[edytuj | edytuj kod]

Niemcy wyłoniły swojego kandydata do zorganizowania igrzysk olimpijskich w drodze głosowania, które odbyło się 12 kwietnia 2003 w hotelu Hilton w Monachium. Swoje kandydatury zgłosiły następujące miasta: Hamburg, Frankfurt, Stuttgart, Düsseldorf i Lipsk.

Wyniki głosowania:

Miasto Runda 1 Runda 2 Runda 3 Runda 4
Lipsk 55 57 58 81
Hamburg 27 30 42 51
Düsseldorf 17 31 35 –
Frankfurt 21 16 – –
Stuttgart 15 – – –

Oficjalnym kandydatem został Lipsk, a do rozegrania konkurencji żeglarskich wybrano Rostock[4].

Pozostali kandydaci[edytuj | edytuj kod]

21 stycznia 2003 kandydaturę Madrytu zgłosiła Hiszpania[5]. Miasto to ubiegło się już o organizację igrzysk w 1972[6]. 27 lutego 2003 złożono kandydaturę dwukrotnego gospodarza tej imprezy, Paryża. W maju 2003 Międzynarodowy Komitet Olimpijski wysłał pisma do krajowych komitetów prosząc ich o złożenie nazw miast-kandydatów.

7 lipca Brazylia wyraziła chęć wyboru swojego kandydata spośród Rio de Janeiro i São Paulo. Ostatecznie wybrano to pierwsze[5]. W sierpniu 2003 kandydaci złożyli opłatę 150 000 USD, a w dniach 7–10 października odbyło się seminarium. W listopadzie zaś przedstawiciele odwiedzili Ateny, w celu obserwacji przygotowań tego miasta do Letnich Igrzysk Olimpijskich 2004. W maju 2004 do MKOl przyszły listy potwierdzające oficjalną kandydaturę miast. Ogółem o organizację igrzysk ubiegały się następujące miasta: Londyn, Paryż, Madryt, Nowy Jork, Moskwa, Lipsk, Rio de Janeiro, Stambuł i Hawana[5].

Eliminacje[edytuj | edytuj kod]

18 maja 2004 w Singapurze odbyły się eliminacje mające wyłonić finalistów wyścigu o organizację igrzysk. Kampanie reklamowe zostały ocenione. Oto wyniki:

Finał[edytuj | edytuj kod]

Decyzja o tym, kto będzie organizatorem igrzysk olimpijskich w 2012 zapadła 6 lipca 2005 na 117. spotkaniu Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego w Singapurze. Członkowie MKOl-u wybrali spośród 5 kandydujących miast:

Letnie Igrzyska Olimpijskie 2012
Miasto Państwo Runda 1 Runda 2 Runda 3 Runda 4
Londyn  Wielka Brytania 22 27 39 54
Paryż  Francja 21 25 33 50
Madryt  Hiszpania 20 32 31 –
Nowy Jork  Stany Zjednoczone 19 16 – –
Moskwa  Rosja 15 – – –

Według raportu MKOl-u najlepiej przygotowany do organizacji IO był Paryż. Duże szanse miały też Madryt i zwycięski Londyn. Najmniejsze szanse na organizację igrzysk w 2012 miały Nowy Jork ze względu na odległość od Europy i Moskwa przez słabe przygotowanie do organizacji igrzysk.

Dzień po ogłoszeniu decyzji, 7 lipca 2005, w Londynie doszło do serii zamachów w komunikacji miejskiej. Mimo tych wydarzeń MKOl podtrzymał swoją wcześniejszą decyzję.

Symbole igrzysk[edytuj | edytuj kod]

Maskotki igrzysk, Wenlock i Mandeville

Maskotkami igrzysk zostały wybrane Wenlock i Mandeville, które zostały oficjalnie zaprezentowane w dniu 19 maja 2010 roku. Wenlock i Mandeville powstali z kropli stali pochodzącej z budowy Stadionu Olimpijskiego. Wenlock został nazwany na cześć wioski Much Wenlock w Shropshire, która była organizatorem prekursora igrzysk olimpijskich w XIX wieku. Z kolei imię Mandeville pochodzi od nazwy szpitala Stoke Mandeville w Buckinghamshire, gdzie narodziła się idea paraolimpiady. Oficjalną piosenką igrzysk olimpijskich w 2012 jest piosenka Survival, nagrana przez zespół Muse[7][8].

Slogan[edytuj | edytuj kod]

Inspiracja dla pokoleń (ang. Inspire a Generation)

Przebieg zawodów[edytuj | edytuj kod]

Kalendarz[edytuj | edytuj kod]

W poniższym kalendarzu zaprezentowano dni, w których rozdane zostały medale w danej konkurencji (żółty kolor), rozegrane zostały eliminacje (niebieski kolor), ceremonia otwarcia (zielony) i zamknięcia igrzysk (czerwony)[9].

Lipiec / Sierpień 2012 25
Śro		 26
Czw		 27
Pią		 28
Sob		 29
Nie		 30
Pon		 31
Wto		 1
Śro		 2
Czw		 3
Pią		 4
Sob		 5
Nie		 6
Pon		 7
Wto		 8
Śro		 9
Czw		 10
Pią		 11
Sob		 12
Nie		 Konkurencje
Ceremonie ● ●
Badminton 1 2 2
5
Boks 3 5 5
13
Gimnastyka 1 1 1 1 1 1 3 3 4 1 1
18
Hokej na trawie 1 1
2
Jeździectwo 2 1 1 2
6
Judo 2 2 2 2 2 2 2
14
Kajakarstwo 1 1 2 4 4 4
16
Kolarstwo 1 1 2 2 2 1 1 1 3 2 1 1
18
Koszykówka 1 1
2
Lekkoatletyka 2 5 7 5 4 4 5 6 8 1
47
Łucznictwo 1 1 1 1
4
Pięciobój nowoczesny 1 1
2
Piłka nożna 1 1
2
Piłka ręczna 1 1
2
Piłka wodna 1 1
2
Pływanie 4 4 4 4 4 4 4 4 1 1
34
Pływanie synchroniczne 1 1
2
Podnoszenie ciężarów 1 2 2 2 2 2 1 1 1 1
15
Siatkówka 1 1 1 1
4
Skoki do wody 1 1 1 1 1 1 1 1
8
Strzelectwo 2 2 1 1 1 1 2 2 1 2
15
Szermierka 1 1 1 1 2 1 1 1 1
10
Taekwondo 2 2 2 2
8
Tenis stołowy 1 1 1 1
4
Tenis ziemny 2 3
5
Triathlon 1 1
2
Wioślarstwo 3 3 4 4
14
Zapasy 2 3 2 2 2 2 3 2
18
Żeglarstwo 2 2 2 1 1 1 1
10
Suma finałów 0 0 0 12 14 12 15 20 18 22 24 24 18 21 17 22 16 32 15 302

Rozgrywane dyscypliny[edytuj | edytuj kod]

W porównaniu do programu igrzysk olimpijskich w Pekinie w programie igrzysk w Londynie nie odbyły się rozgrywki w baseballu i softballu, gdyż Międzynarodowy Komitet Olimpijski na 117. spotkaniu w Singapurze podjął decyzję o skreśleniu tych obydwu dyscyplin z programu igrzysk. Decyzję o usunięciu z programu olimpijskiego baseballu i softballu MKOl podtrzymał na kolejnym 118. spotkaniu MKOl w Turynie w lutym 2006. Do włączenia do programu Letnich Igrzysk Olimpijskich 2012 ubiegało się pięć dyscyplin: karate, rugby, sporty wrotkarskie, golf i squash, jednak żadna z tych pięciu dyscyplin nie uzyskała poparcia co najmniej 2/3 członków Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego, przez co liczba dyscyplin została zredukowana z 28 do 26. MKOl na spotkaniu zarządu w dniu 13 sierpnia 2009 roku dołączył do programu igrzysk olimpijskich trzy konkurencje w boksie kobiet i przywrócił do programu imprezy grę mieszaną w tenisie ziemnym.

Na Igrzyskach Olimpijskich w Londynie w programie zostało umieszczonych 26 konkurencji sportowych w jakich były rozgrywane zawody. W ramach konkurencji występuje 39 dyscyplin. W nawiasach podano liczbę konkurencji w danej dyscyplinie.

Obiekty olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Widok z powietrza na Park Olimpijski w Londynie
Widok z powietrza na Park Olimpijski w Londynie
  • Stadion Olimpijski
    Stadion Olimpijski
  • Basketball Arena
    Basketball Arena
  • Dorney Lake
    Dorney Lake
  • London Aquatics Centre
    London Aquatics Centre
  • Wembley Arena
    Wembley Arena
  • Weymouth and Portland National Sailing Academy
    Weymouth and Portland National Sailing Academy

Państwa biorące udział w XXX Letnich Igrzyskach Olimpijskich[edytuj | edytuj kod]

Liczba zawodników z poszczególnych krajów

     300+

     100+

     30+

     10+

     4+

     1+

 Osobny artykuł: Państwa uczestniczące w Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2012.

W igrzyskach występowały reprezentacje 204 państw świata, a także Niezależni Sportowcy Olimpijscy, w skład których wchodzili zawodnicy z krajów, które nie posiadają własnego oficjalnego narodowego komitetu olimpijskiego.

Klasyfikacja medalowa[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Klasyfikacja medalowa Letnich Igrzysk Olimpijskich 2012.
Klasyfikacja medalowa
Lp. Państwo złoto srebro brąz razem
1.  Stany Zjednoczone 47 27 30 104
2.  Chiny 38 31 22 91
3.  Wielka Brytania 29 18 18 65
4.  Rosja 20 21 27 68
5.  Korea Południowa 13 9 8 30
6.  Niemcy 11 20 13 44
7.  Francja 11 11 13 35
8.  Australia 8 15 12 35
9.  Włochy 8 9 11 28
10.  Węgry 8 4 6 18
– – – – – –
23.  Polska 3 2 6 11


Sztafeta olimpijska[edytuj | edytuj kod]

Pochodnia z ogniem olimpijskim na wystawie w Cardiff, Walia

Sztafeta olimpijska rozpoczęła się 19 maja i trwała do 27 lipca 2012 r., poprzedzając letnie igrzyska olimpijskie w Londynie. Trasa biegu z pochodnią olimpijską została przedstawiona 18 maja 2011, rok przed zapaleniem ognia olimpijskiego. Swoją podróż ogień rozpoczął tradycyjnie w greckiej Olimpii, gdzie następnie został przetransportowany do Land’s End, by tam rozpocząć swą podróż po Wielkiej Brytanii, która zakończyła się w dniu rozpoczęcia igrzysk na Stadionie Olimpijskim[10].

Pochodnię Igrzysk XXX Olimpiady oficjalnie zaprezentowano 8 czerwca 2011[11][12].

Ceremonia otwarcia[edytuj | edytuj kod]

Oficjalna ceremonia otwarcia igrzysk na stadionie olimpijskim

Uroczyste otwarcie Olimpiady odbyło się wieczorem w piątek 27 lipca, na stadionie olimpijskim w Londynie. Igrzyska zostały otwarte przez królową Elżbietę II. Spektakl zatytułowany „Isles of Wonder” (pol. Wyspy cudów) został zaprojektowany i koordynowany przez reżysera Danny’ego Boyle’a, z kierownictwem muzycznym, drogą elektroniczną grupy muzycznej Underworld. Wszystko zaczęło się o 22:00, a zakończyło o 01:46 czasu środkowoeuropejskiego. Prawie czterogodzinny spektakl obejrzało około 62 000 widzów na stadionie, szczyt telewidzów wynosił 26,9 mln, a ponad 1 milion osób oglądało ceremonię na internetowych stronach. W USA na stacji NBC ceremonia była najbardziej oglądaną olimpijską ceremonią otwarcia w historii – obejrzało ją 42 miliony widzów. Szacuje się, że na całym świecie ceremonię widziało ponad miliard ludzi. Przedstawienie było chwalone przez liczne publikacje i widzów jako „arcydzieło” i „list miłosny do Wielkiej Brytanii”.

 Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.


Rekordy olimpijskie i świata[edytuj | edytuj kod]

Data Dyscyplina Runda Rekordzista Państwo Rezultat Rekord Status
27 lipca Łucznictwo mężczyzn – indywidualnie Runda rankingowa Im Dong-hyun  Korea Południowa 699 nieaktualny
Łucznictwo mężczyzn – drużynowo Runda rankingowa Im Dong-hyun, Kim Bub-Min, Oh Jin-Hyek  Korea Południowa 2087 aktualny
28 lipca 400 m st. dowolnym mężczyzn Finał Sun Yang  Chiny 3:40.14 aktualny
100 m st. klasycznym mężczyzn Półfinał Cameron van der Burgh  Południowa Afryka 58.83 nieaktualny
4x100 m st. dowolnym kobiet Finał Alicia Coutts, Cate Campbell, Brittany Elmslie, Melanie Schlanger  Australia 3:33.15 aktualny
400 m st. zmiennym kobiet Finał Ye Shiwen  Chiny 4:28.33 aktualny
dwójka bez sternika mężczyzn Eliminacje Eric Murray, Hamish Bond  Nowa Zelandia 6:08.50 aktualny
dwójka bez sternika kobiet Eliminacje Helen Glover, Heather Stanning  Wielka Brytania 6:57.29 aktualny
jedynka mężczyzn Eliminacje Tim Maeyens  Belgia 6:42.52 aktualny
dwójka podwójna mężczyzn Eliminacje Nathan Cohen, Joseph Sullivan  Nowa Zelandia 6:11.30 aktualny
29 lipca 100 m st. klasycznym mężczyzn Finał Cameron van der Burgh  Południowa Afryka 58.46 aktualny
100 m st. motylkowym kobiet Finał Dana Vollmer  Stany Zjednoczone 55.98 aktualny
400 m st. dowolnym kobiet Finał Camille Muffat  Francja 4:01.45 aktualny
4x100 m st. dowolnym kobiet Finał Alicia Coutts, Cate Campbell, Brittany Elmslie, Melanie Schlanger  Australia 3:33.15 aktualny
53 kg kobiet Finał Zülfija Czinszanło  Kazachstan 131 kg (podrzut) aktualny
53 kg kobiet Finał Zülfija Czinszanło  Kazachstan 226 kg (dwubój) aktualny
skeet kobiet Kwalifikacje Kim Rhode  Stany Zjednoczone 74 aktualny
skeet kobiet Finał Kim Rhode  Stany Zjednoczone 99 (74+25) aktualny
30 lipca 100 m st. grzbietowym mężczyzn Finał Matt Grevers  Stany Zjednoczone 52.16 aktualny
62 kg mężczyzn Finał Kim Un-Guk  Korea Północna 153 kg (rwanie) aktualny
62 kg mężczyzn Finał Óscar Figueroa  Kolumbia 177 kg (podrzut) aktualny
62 kg mężczyzn Finał Kim Un-Guk  Korea Północna 327 kg (dwubój) aktualny
58 kg kobiet Finał Li Xueying  Chiny 108 kg (rwanie) aktualny
58 kg kobiet Finał Li Xueying  Chiny 246 kg (dwubój) aktualny
czwórka ze sternikiem mężczyzn Eliminacje William Lockwood, James Chapman, Drew Ginn, Joshua Dunkley-Smith  Australia 5:47.06 aktualny
dwójka podwójna kobiet Eliminacje Anna Watkins, Katherine Grainger  Wielka Brytania 6:44.33 aktualny
31 lipca 63 kg kobiet Finał Majia Maneza  Kazachstan 245 kg (dwubój) aktualny
200 m st. dowolnym kobiet Finał Ye Shiwen  Chiny 2:07.57 aktualny
200 m st. dowolnym kobiet Finał Allison Schmitt  Stany Zjednoczone 1:53.61 aktualny
skeet mężczyzn Kwalifikacje Vincent Hancock  Stany Zjednoczone 123 aktualny
skeet mężczyzn Finał Vincent Hancock  Stany Zjednoczone 148 (123+25) aktualny
1 sierpnia 200 m st. klasycznym mężczyzn Finał Dániel Gyurta  Węgry 2:07.28 aktualny
200 m st. klasycznym kobiet Półfinał Rebecca Soni  Stany Zjednoczone 2:20.00 nieaktualny
200 m st. motylkowym kobiet Finał Jiao Liuyang  Chiny 55.98 aktualny
4x200 m st. dowolnym kobiet Finał Missy Franklin, Dana Vollmer, Shannon Vreeland, Allison Schmitt  Stany Zjednoczone 4:42.92 aktualny
77 kg mężczyzn Finał Lü Xiaojun  Chiny 175 kg (rwanie) aktualny
77 kg mężczyzn Finał Lü Xiaojun  Chiny 379 kg (dwubój) aktualny
pistolet sportowy 25m kobiet kwalifikacje Kim Jang-Mi  Korea Południowa 591 aktualny
2 sierpnia 200 m st. grzbietowym mężczyzn Finał Tyler Clary  Stany Zjednoczone 1:53.41 aktualny
200 m st. klasycznym kobiet Finał Rebecca Soni  Stany Zjednoczone 2:19.59 aktualny
100 m st. dowolnym kobiet Finał Ranomi Kromowidjojo  Holandia 53.00 aktualny
sprint drużynowy kobiet Kwalifikacje Victoria Pendleton, Jessica Varnish  Wielka Brytania 32.526 nieaktualny
sprint drużynowy kobiet Kwalifikacje Gong Jinjie, Guo Shuang  Chiny 32.447 nieaktualny
sprint drużynowy kobiet 1 runda Gong Jinjie, Guo Shuang  Chiny 32.422 aktualny
sprint drużynowy mężczyzn 1 runda Philip Hindes, Chris Hoy, Jason Kenny  Wielka Brytania 42.747 nieaktualny
sprint drużynowy mężczyzn Finał Philip Hindes, Chris Hoy, Jason Kenny  Wielka Brytania 42.600 aktualny
wyścig na dochodzenie mężczyzn Kwalifikacje Ed Clancy, Geraint Thomas, Steven Burke, Peter Kennaugh  Wielka Brytania 3:52.499 nieaktualny
wyścig na dochodzenie mężczyzn Finał Ed Clancy, Geraint Thomas, Steven Burke, Peter Kennaugh  Wielka Brytania 3:51.659 aktualny
pistolet szybkostrzelny 25 m mężczyzn Kwalifikacje Aleksiej Klimow  Rosja 592 aktualny
3 sierpnia 200 m st. grzbietowym kobiet Finał Missy Franklin  Stany Zjednoczone 2:04.06 aktualny
wyścig na dochodzenie kobiet Kwalifikacje Danielle King, Laura Trott, Joanna Rowsell  Wielka Brytania 3:15.669 nieaktualny
karabin małokalibrowy leżąc 50 m Finał Siarhiej Martynau  Białoruś 705.5 aktualny
pistolet szybkostrzelny 25 m mężczyzn Finał Leuris Pupo  Kuba 34 aktualny
75 kg kobiet Finał Natalia Zabołotnaja  Rosja 131 kg (rwanie) aktualny
75 kg kobiet Finał Swietłana Podobiedowa  Kazachstan 161 kg (podrzut) aktualny
75 kg kobiet Finał Natalia Zabołotnaja  Rosja 291 kg (dwubój) aktualny
siedmiobój kobiet 100 m Jessica Ennis  Wielka Brytania 12.54 aktualny
siedmiobój kobiet pchnięcie kulą Austra Skujyte  Litwa 17,31 m aktualny
4 sierpnia 1500 m st. dowolnym mężczyzn Finał Sun Yang  Chiny 14:31.02 aktualny
50 m st. dowolnym kobiet Finał Ranomi Kromowidjojo  Holandia 24.05 aktualny
4x100 m st. zmiennym kobiet Finał Missy Franklin, Rebecca Soni, Dana Vollmer, Allison Schmitt  Stany Zjednoczone 3:52.05 aktualny
wyścig na dochodzenie kobiet 1 runda Danielle King, Laura Trott, Joanna Rowsell  Wielka Brytania 3:14.682 nieaktualny
wyścig na dochodzenie kobiet Finał Danielle King, Laura Trott, Joanna Rowsell  Wielka Brytania 3:14.051 aktualny
sprint mężczyzn Eliminacje Jason Kenny  Wielka Brytania 9.713 aktualny
94 kg mężczyzn Finał Ilja Iljin  Kazachstan 233 kg (podrzut) aktualny
94 kg mężczyzn Finał Ilja Iljin  Kazachstan 418 kg (dwubój) aktualny
trap kobiet Kwalifikacje Jessica Rossi  Włochy 75 aktualny
trap kobiet Finał Jessica Rossi  Włochy 99 (75+24) aktualny
karabin małokalibrowy trzy postawy 50 m kobiet Kwalifikacje Jamie Lynn Gray  Stany Zjednoczone 592 aktualny
karabin małokalibrowy trzy postawy 50 m kobiet Finał Jamie Lynn Gray  Stany Zjednoczone 691.9 (592+99,9) aktualny
chód na 20 km mężczyzn Finał Chen Ding  Chiny 1:18:46 aktualny
siedmiobój kobiet rzut oszczepem Sofia Ifadidou  Grecja 56,96 m aktualny
5 sierpnia maraton kobiet Finał Tiki Gelana  Etiopia 2:23:07 aktualny
+75 kg kobiet Finał Zhou Lulu  Chiny 142 kg (rwanie) nieaktualny
+75 kg kobiet Finał Tatjana Kaszyrina  Rosja 144 kg (rwanie) nieaktualny
+75 kg kobiet Finał Zhou Lulu  Chiny 146 kg (rwanie) nieaktualny
+75 kg kobiet Finał Tatjana Kaszyrina  Rosja 149 kg (rwanie) nieaktualny
+75 kg kobiet Finał Tatjana Kaszyrina  Rosja 151 kg (rwanie) aktualny
+75 kg kobiet Finał Zhou Lulu  Chiny 187 kg (podrzut) aktualny
+75 kg kobiet Finał Tatjana Kaszyrina  Rosja 332 kg (dwubój) nieaktualny
+75 kg kobiet Finał Zhou Lulu  Chiny 333 kg (dwubój) aktualny
100 m mężczyzn Finał Usain Bolt  Jamajka 9.63 aktualny
sprint kobiet Eliminacje Victoria Pendleton  Wielka Brytania 10.724 aktualny
6 sierpnia K-4 500 m kobiet Półfinał Aneta Konieczna, Beata Mikołajczyk, Karolina Naja, Marta Walczykiewicz  Polska 1:30.338 aktualny
karabin małokalibrowy trzy postawy 50 m mężczyzn Kwalifikacje Niccolò Campriani  Włochy 1180 aktualny
karabin małokalibrowy trzy postawy 50 m mężczyzn Finał Niccolò Campriani  Włochy 98,5 aktualny
trap mężczyzn Eliminacje Michael Diamond  Australia 125 aktualny
7 sierpnia 100 m przez płotki kobiet Finał Sally Pearson  Australia 12.35 aktualny
8 sierpnia dziesięciobój mężczyzn 100 m Ashton Eaton  Stany Zjednoczone 10.35 aktualny
9 sierpnia 800m mężczyzn Finał David Lekuta Rudisha  Kenia 1:40.91 aktualny
dziesięciobój mężczyzn rzut oszczepem Leonel Suarez  Kuba 76.94 aktualny
10 sierpnia K-1 200 m mężczyzn Eliminacje Mark de Jonge  Kanada 35.396 nieaktualny
K-1 200 m mężczyzn Eliminacje Ed McKeever  Wielka Brytania 35.087 aktualny
C-1 200 m mężczyzn Eliminacje Mathieu Goubel  Francja 41.248 nieaktualny
C-1 200 m mężczyzn Eliminacje Alfonso Benavidez Lopes de Ayala  Hiszpania 40.993 nieaktualny
C-1 200 m mężczyzn Półfinał Iwan Sztyl  Rosja 40.346 aktualny
K-1 200 m kobiet Eliminacje Natasa Douchev-Janics  Węgry 41.221 nieaktualny
K-1 200 m kobiet Półfinał Lisa Carrington  Nowa Zelandia 40.528 aktualny
K-2 200 m mężczyzn Eliminacje Jurij Postrigaj, Aleksandr Djaczenko  Rosja 32.321 nieaktualny
K-2 200 m mężczyzn Półfinał Jurij Postrigaj, Aleksandr Djaczenko  Rosja 32.051 aktualny
4x100m kobiet Finał Tianna Madison, Allyson Felix, Bianca Knight, Carmelita Jeter  Stany Zjednoczone 40.82 aktualny
rzut młotem kobiet Finał Tatjana Łysienko  Rosja 77,56 m nieaktualny
rzut młotem kobiet Finał Tatjana Łysienko  Rosja 78,18 m nieaktualny
skok o tyczce mężczyzn Finał Renaud Lavillenie  Francja 5,97 m aktualny
11 sierpnia pięciobój nowoczesny mężczyzn Szermierka David Svoboda  Czechy 1024 (26-9) = aktualny
chód na 50 km mężczyzn Finał Siergiej Kirdiapkin  Rosja 3:35:59 aktualny
pięciobój nowoczesny mężczyzn Pływanie Amro El Geziry  Egipt 1412 (1:55.70) aktualny
chód na 20 km kobiet Finał Jelena Łaszmanowa  Rosja 1:25:02 aktualny
4x100m mężczyzn Finał Nesta Carter, Yohan Blake, Michael Frater, Usain Bolt  Jamajka 36.84 aktualny
pięciobój nowoczesny mężczyzn Kombinacja Nicola Benedetti  Włochy 2536 (10:16.92) aktualny
pięciobój nowoczesny mężczyzn Finał David Svoboda  Czechy 5928 aktualny
12 sierpnia pięciobój nowoczesny kobiet Kombinacja Anastazja Prokopenko  Białoruś 2336 (11:06.00) aktualny
pięciobój nowoczesny kobiet Finał Laura Asadauskaitė  Litwa 5408 aktualny

Ciekawostki[edytuj | edytuj kod]

  • Z powodu przedłużenia się części artystycznej, oficjalne otwarcie igrzysk przez królową brytyjską Elżbietę II nastąpiło dopiero 28 lipca o godzinie 0:18 czasu londyńskiego (01:18 czasu środkowoeuropejskiego).
  • Podczas zawodów gry pojedynczej mężczyzn w tenisie ziemnym ustanowiono rekord w długości seta rozgrywanego na igrzyskach olimpijskich w singlu mężczyzn. W meczu drugiej rundy Jo-Wilfried Tsonga pokonał Milosa Raonicia 6:3, 3:6, 25:23 w czasie trzech godzin i pięćdziesięciu sześciu minut. Nowy rekord był większy od poprzedniego o osiemnaście gemów[13]. Był to także najdłuższy set w historii tenisa ziemnego na zawodach olimpijskich. Poprzedni rekord został ustanowiony w zawodach gry podwójnej kobiet w 1988 roku, kiedy to spotkanie zakończyło się wynikiem 20:18 w ostatnim secie[14].
  • Podczas zawodów gry pojedynczej mężczyzn w tenisie ziemnym ustanowiono rekord w długości meczu rozgrywanego na igrzyskach olimpijskich w singlu mężczyzn. W meczu półfinałowym Roger Federer pokonał Juana Martína del Potro 3:6, 7:6(5), 19:17 w czasie czterech godzin i dwudziestu sześciu minut.
  • Według opublikowanego raportu (autorem rząd brytyjski), igrzyska kosztowały mniej niż zakładano – 8,921 mld funtów, przy planowanych w budżecie 9,298 mld[15].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ London 2012 Olympics diary: three countries have failed to send any female athletes. telegraph.co.uk. [dostęp 2012-08-23]. (ang.).
  2. ↑ „london2012.com – Venues”.
  3. ↑ New York City 2012 Summer Olympic Games Bid. GamesBids.com. [dostęp 2012-02-04]. (ang.).
  4. ↑ Leipzig 2012 Summer Olympic Games Bid. GamesBids.com. [dostęp 2012-02-04]. (ang.).
  5. ↑ a b c Bid Archives. GamesBids.com. [dostęp 2012-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-21)]. (ang.).
  6. ↑ Madrid 2012 Summer Olympic Games Bid. GamesBids.com. [dostęp 2012-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-26)]. (ang.).
  7. ↑ Muse song Survival unveiled as the official London 2012 Olympic theme tune. telegraph.co.uk, 2012-06-28. [dostęp 2012-07-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-28)]. (ang.).
  8. ↑ Muse unveil official Olympic song. BBC, 2012-06-28. [dostęp 2012-07-07]. (ang.).
  9. ↑ Olympic Schedule, Results and Events: London 2012 Summer Olympics. olympic.org.
  10. ↑ The Olympic Torch Relay, london2012.com, 2011-05-18 [dostęp 18 maja 2011] (ang.).
  11. ↑ London 2012 unveils Olympic Torch design. london2012.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-12)]., london2012.com, 2011-06-08 [dostęp 8 czerwca 2011] (ang.).
  12. ↑ Golden glow for London 2012 torch, BBC News Online, 2011-06-08 [dostęp 8 czerwca 2011] (ang.).
  13. ↑ Polska Agencja Prasowa: Londyn 2012: rekordowo długi set w meczu Tsongi z Raonicem. [w:] Londyn 2012 [on-line]. sport.onet.pl, 2012-07-31. [dostęp 2012-07-31]. (pol.).
  14. ↑ Dominika Pawlik: IO: Tsonga awansował z rekordami, zwycięstwa Hewitta i Ferrera. [w:] Londyn 2012 [on-line]. sportowe fakty.pl, 2012-07-31. [dostęp 2012-08-01]. (pol.).
  15. ↑ Londyn 2012. tvp.pl. [dostęp 2013-03-27]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie
Symbole
Dewiza
Flaga
Hymn
Maskotka
Order
Znicz
Letnie igrzyska olimpijskie
Zimowe igrzyska olimpijskie
Alternatywne

Flaga olimpijska

  1. ↑ Odbyły się w 2021
Letnie Igrzyska Olimpijskie 2012
Obiekty
Symbole
Ceremonie
Listy
Zobacz też
Państwa uczestniczące w Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2012 w Londynie, Wielka Brytania
Afryka
Ameryka
Azja
Europa
Australia i Oceania
Inne

Flaga olimpijska

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Letnie_Igrzyska_Olimpijskie_2012&oldid=71335655”