WebKit
WebKit – silnik przeglądarki internetowej rozwijany na zasadach otwartego oprogramowania i umożliwiający wyświetlanie stron internetowych. WebKit jest również nazwą specjalnej wersji tego silnika dostępnej w postaci systemowego frameworku w Mac OS X wykorzystywanej przez Safari, Dashboard, Mail i wiele innych aplikacji systemu Mac OS X. Najpopularniejszymi programami korzystającymi z silnika WebKit są przeglądarki internetowe Maxthon, Safari i WebPositive. W przeszłości silnik WebKit był również używany przez projekt Chromium, oraz – w konsekwencji – w przeglądarce Google Chrome (do wersji 27 włącznie).
Opis[edytuj | edytuj kod]
WebKit zawiera dwa najważniejsze komponenty: WebCore oraz JavaScriptCore dostępne jako systemowe aplikacje szkieletowe zapewniające różnym aplikacjom systemu Mac OS X możliwości wyświetlania stron internetowych.
Komponenty WebCore oraz JavaScriptCore powstały jako fork kodu rozwijanego pierwotnie przez KDE jako KHTML oraz KJS[1].
WebCore oraz JavaScriptCore są dostępne na licencji GNU Lesser General Public License[2]. Pozostałe elementy WebKitu są dostępne na licencji BSD[3].
Komponenty[edytuj | edytuj kod]
WebCore[edytuj | edytuj kod]
WebCore jest aplikacją szkieletową rozwijaną w ramach projektu WebKit i udostępnianą na warunkach licencji GNU LGPL. Aplikacja ta umożliwia przetwarzanie i wyświetlanie (renderowanie) stron internetowych. Jest jednym z dwóch głównych komponentów aplikacji szkieletowej WebKit (tym drugim jest JavaScriptCore). WebCore jest rozwidloną wersją silnika KHTML, zmodyfikowaną w sposób umożliwiający jej działanie w systemie Mac OS X przy pomocy biblioteki KWQ, która uniezależnia tę aplikację od konieczności korzystania z zestawu bibliotek Qt oraz modułów KDE.
JavaScriptCore[edytuj | edytuj kod]
JavaScriptCore jest aplikacją szkieletową implementującą obsługę języka JavaScript rozwijaną w ramach otwartego projektu WebKit i udostępnianą na warunkach licencji GNU LGPL. JavaScriptCore jest rozwidloną wersją silnika KJS stanowiącego część projektu KDE. W dużym stopniu wykorzystuje również bibliotekę PCRE zapewniającą obsługę wyrażeń regularnych.